ร่วมกิจกรรม @ เจ็ดเสมียนวิ่งครอสคันทรีและเสือภูเขาต้านยาเสพติด (ตอนที่ 1)

18 มีนาคม 2550

สองวันมันส์สุด ๆ กับการแข่งขันวิ่งมินิมาราธอน 2 งาน ตามด้วยแข่งขันจักรยานเสือภูเขาอีก 1 งาน

เริ่มต้นที่เช้าวันเสาร์ ระยะทาง 9 กม. หรือ 3 รอบสวนจตุจักร ในงานแทคทีมมินิมาราธอน เป็นการวิ่งแบบถนอมตัวถนอมแรงไว้ลุยต่อในวันรุ่งขึ้น

เสร็จสรรพจากสวนจตุจักรก็ขับรถตรงดิ่งไปยังจังหวัดราชบุรี ทราบว่าตำบลเจ็ดเสมียนนั้นอยู่ในอำเภอโพธาราม แหม...มาโพธารามทั้งทีต้องขอแวะร้านข้าวหมูแดงเจ้าอร่อยซะหน่อย ตามด้วยเต้าหู้ทอดของโปรดอีกสักจาน ก่อนที่จะหลงทางเล็กน้อยตามฟอร์มเพื่อหาทางเข้าไปที่ตำบลเจ็ดเสมียน บริเวณโรงเรียนเทศบาลวัดเจ็ดเสมียน



วัดและโรงเรียนอยู่ในบริเวณเดียวกัน ด้านหลังติดแม่น้ำ โดยรอบเป็นคล้าย ๆ สถานที่เรียนวิชาเกษตรกรรมของเด็กนักเรียน มีไก่แจ้และไก่ชนหลายครอบครัวเดินอยู่ทั่วไป

ยังไม่มีเจ้าหน้าที่มารับสมัครทั้งงานวิ่งและงานจักรยาน ก็จับจองหาที่กางเต๊นท์นอน โดยหลีกเลี่ยงบริเวณที่คนอื่นใช้พื้นที่กัน เพื่อการนอนอย่างสงบสุข มีกลุ่มนักจักรยานจองพื้นที่ในห้องเรียนไปแล้ว จึงเลี่ยงมาจองพื้นที่ในศาลากลางสวนหลังโรงเรียนเป็นที่พักผ่อน...และก็พักผ่อนจริง ๆ ไปหนึ่งงีบในตอนบ่ายวันเสาร์นั้น

ช่วงเย็น...พื้นที่กว้างหน้าวัดกลายเป็นตลาดนัด มีอาหารและของใช้มากมายวางขาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารน่ารับประทานมาก ๆ และราคาแบบชาวบ้าน บางอย่างหาซื้อไม่ได้ในตลาดนัดอาหารยามเย็นในกรุงเทพฯ จึงได้หลายอย่างมาเป็นพลังงานเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันรุ่งขึ้น

อิ่มแล้ว...ก็หลับสบาย อากาศร้อนอบอ้าวเล็กน้อยช่วงหัวค่ำ แต่ก็เย็นสบายดีในตอนดึก และยามรุ่งสาง พอได้นอนเต็มอิ่ม เช้าก็รู้สึกดี เตรียมตัวพร้อมสำหรับการวิ่งครอสคันทรี ระยะทาง 9.9 กม. ซึ่งตามกำหนดการจะปล่อยตัวเวลา 6.30 น.

เอาน่า...ปล่อยตัวสายเล็กน้อย เพราะยังมืดอยู่ อาจจะต้องวิ่งผ่านสวนผ่านทุ่งนาบ้าง เข้าเส้นชัยสัก 7 โมงครึ่ง ก็คงยังไม่ร้อนอะไรมากมาย

นักวิ่งวอร์มอัพกันเป็นทีเรียบร้อย เข้าเตรียมพร้อมกันหลังจุดปล่อยตัว...

อีก 10 นาทีจะ 6 โมงครึ่ง มีประกาศ ขอเลื่อนเวลาการปล่อยตัวออกเป็น 6.35 น. ทุกคนก็ยังยืนอยู่หลังเส้นชัยอย่างรอคอย ไม่เป็นไรน่า แค่ห้านาทีเอง...ห้านาทีต่อมา มีประกาศอีกว่าขอเลื่อนการปล่อยตัวออกเป็นเวลา 6.45 น. โห...ตอนนี้เริ่มมีเสียงฮือฮากันเล็กน้อย นาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลา 6.25 อีก 20 นาทีจะปล่อยตัว นักวิ่งเริ่มทยอยเดินออกมาวอร์มอัพกันอีกครั้ง

จนได้เวลาปล่อยตัวจริง ๆ 6.45 น. เส้นทางออกจากวัด เลี้ยวซ้ายตามถนนปูนผ่านหมู่บ้าน ก่อนที่จะเลี้ยวซ้ายอีกทีและผ่านเส้นทางทุ่งนาป่าหญ้าไปเกือบตลอดทาง ซึ่งก็เป็นที่เพลิดเพลินดีในช่วงกิโลเมตรแรก ๆ

จุดให้น้ำจุดแรกอยู่ที่ป้ายกิโลเมตรที่ 3.5...เอ๊ะ ชักจะยังไง ๆ ซะแล้ว แต่นักวิ่งก็ยังเงียบเชียบกันดีอยู่ วิ่งชมทุ่งกันต่อไปบนเส้นทางที่ปราศจากยวดยานพาหนะ ยกเว้นรถมอเตอร์ไซค์คันสองคันของเด็กนักเรียนซึ่งคอยเป็นรถบริการส่งน้ำให้เพื่อนที่ยังวิ่งไหว และรับเพื่อนที่วิ่งไม่ไหวแล้ว ไปลงข้างหน้า

มองเห็นจุดให้น้ำที่สองอยู่ลิบ ๆ นักวิ่งหญิงท้องถิ่นรุ่นใหญ่ก็วิ่งมาประกบแล้วบอกว่า ระยะทางจริง 11 โลนะ อย่าเพิ่งใส่หมดนะ....เอ๊ะ ชักจะยังไง ๆ อีกซะแล้ว จริงหรือเปล่าเนี่ย หรือว่ามาแกล้งกันให้วิ่งช้าลง แต่ก็คนละรุ่นนี่หว่า จะมาหลอกกันทำไม อือม์

จุดให้น้ำจุดที่สองอยู่ที่กิโลเมตรที่ 5.5...แล้วก็ไม่เห็นป้ายบอกระยะทางอีกเลย มีจุดให้น้ำจุดที่สามอยู่ที่กิโลเมตรที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้ว รู้แต่ว่าแดดเริ่มร้อนแล้วล่ะ แล้วจุดให้น้ำก็ห่างกันมาก จนนักวิ่งเริ่มบ่น ดูเวลาก็น่าจะได้ยินเสียงหลังเส้นชัยแล้วนะ แต่บรรยากาศยังเงียบสงัด มีแต่เสียงฝีเท้าของนักวิ่งด้วยกันเอง

อีกนิดเดียว...ป้ายข้างทางบอกอย่างนั้น ด้วยความเคยชิน นักวิ่งต่างก็เร่งฝีเท้ากันขึ้น แต่อีกนิดเดียวเนี่ย ไม่รู้ว่านิดอะไร เพราะผ่านมาอีกนานเกิน 10 นาที ซึ่งน่าจะเป็นระยะทางเกือบ ๆ 2 กม. ก็ยังไม่มีวี่แววของเส้นชัย นักวิ่งบางคนฝีเท้าเริ่มตก เพราะไม่มีจุดให้น้ำแล้ว และก็อาจจะเหนื่อยจากการเร่งฝีเท้าเพื่อเข้าเส้นชัย...แต่เส้นชัยอยู่ไหนล่ะ

อีก 500 เมตร....ป้ายต่อมาเขียนอย่างนั้น ขอแค่ฝีเท้าไม่ตกไปจากเดิมก็พอแล้ว ไม่หวังจะเร็วขึ้นอีกแล้วล่ะ เหนื่อยแล้วเหมือนกัน เล่นให้สปรินท์กันตั้งแต่เหลืออีก 2 โลกว่า ๆ...แต่ก็ไม่ใช่ 2 โลกว่า ๆ กลายเป็น 3 โลกว่า เพราะ 500 เมตรสุดท้ายนั้น ยาวร่วมกิโลเมตรเลยล่ะ

ระยะทางจริง 11.5 กิโลเมตร เสียงนักวิ่งพูดคุยกันหลังเส้นชัย...เท่าไหร่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ร้อนจ้า หิวจ้า ขอไปเติมพลัง เปลี่ยนชุด และเตรียมตัวแข่งจักรยานต่อในอีก 2 ชั่วโมงข้างหน้านี้....